ارزیابی کیفیت محیط شهری در بافت میانی شهر مطالعه موردی شهرک دولت آباد

کیفیت زندگی به عنوان مفهومی در جهت نشان دادن میزان رضایتمندی افراد از زندگی و معیاری برای تعیین رضایت یا عدم رضایت افراد، از ابعاد مختلف زندگی است. با رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن و شکل گیری محله های بی شمار در اطراف هسته اصلی شهرها، بحران های مختلفی در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط و مسائلی چون عدم تطابق میان محیط های جدید ساخته شده و انسان به عنوان استفاده کننده از این محیط ها رخ داده است که لزوم توجه هر چه بیشتر به مفهوم کیفیت و ارتقای آن در محیط های سکونتی، در کنار توجه به مسائل کمی، احساس می شود. کیفیت محیط شهری، بسته به عوامل زیادی از قبیل آلودگی، کیفیت مسکن، تراکم، شیوع جرم، جنبه های زیبایی شناختی، مرتبط وتحت تاثیر قرار می گیرند که این عوامل را به طور عمده می توان: عوامل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و فضایی نام برد که هر کدام از این عوامل، نیز وابسته به متغیرهای زیادی می باشند. هدف از این پژوهش، ارزیابی کیفیت محیط شهری در شهرک دولت آباد، در منطقه 2 شهرداری کرمانشاه می باشد. روش تحقیق، از نوع توصیفی-تحلیلی بوده که جامعه آماری آن را کیفیت محیط شهری شهرک دولت آباد تشکیل می دهد و برای گرد آوری اطلاعات و سنجش کیفیت زندگی و کیفیت محیط مورد نظر، از روش کتابخانه ای و با استفاده از پرسشنامه و به منظور تحلیل داده ها و آزمون فرضیات، از روش های آماری آزمون تحلیل واریانس (anova) و آزمون توکی و نرم افزار spss بهره گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که، اهمیت و میزان رضایتمندی شاخص های اجتماعی در منطقه مورد مطالعه، از نظر ساکنان، بسیار زیاد و میزان رضایتمندی پایینی، نسبت به کیفیت ادراکی محیط مسکونی شهری در منطقه مورد نظر دارند که در پایان نیز پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت این شهرک و میزان رضایتمندی هر چه بیشتر افراد ساکن در آن، ارائه گردیده است.